"να εισαι ΕΣΥ"

"Να εισαι ο εαυτος σου" ακουγα να μου λενε σε διαφορες φασεις της ζωης μου.
"Ολο μαλακιες" σκεφτομουν.
...
Δεν ηξερα ομως. Νομιζα οτι ηταν αυτονοητο για τον καθενα να "ειναι ο εαυτος του".
Σπανια δειχνεις αυτο που εισαι ομως.
Αν δεν αφησεις ελευθερο ο,τι υπαρχει μεσα σου, δυσκολα.
Μη σε νοιαζει τι θα σκεφτουν η τι θα πουν οι αλλοι. Η πως θα αντιδρασουν. Πρεπει να ελκυεις τους ανθρωπους γυρω σου απο αυτο που εισαι και μονο. Ειτε αυτο σε καποιους φαινεται ξενερωτο, καταθλιπτικο, εγωιστικο η και γω δεν ξερω τι αλλο. Να εισαι ΕΣΥ. Και αν δηλαδη σε καποιον φανεις κλειστος η ξενερωτος? Τι εγινε? Εσυ εισαι αυτο που εισαι. Αυτο και τιποτα αλλο. Και το ξερεις. Οταν δεν θα προσποιεισαι κατι αλλο απ αυτο που εισαι, τοτε θα νιωσεις να εισαι καλα. Και ας νιωθεις απορριψη πολλες φορες.
"Να δειχνεις χαρουμενη για να εισαι πιο προσιτη στους γυρω σου" εχω ακουσει απειρες φορες στο παρελθον.
WRONG
Εγω λεω, μην προσποιεσαι ποτε. Απλα βρες τα με το μεσα σου. Πως το λενε. Και down να εισαι, δεν πειραζει. Το ζητημα ειναι να συμφιλιωθεις με τα συναισθηματα σου. Να μην αισθανεσαι μονος οταν μενεις με τον εαυτο σου. Να ξερεις οτι εχεις εσενα. Και οσοι το δουν αυτο, δεν θα τους νοιαξει τιποτα αλλο. Θα ερθουν εκει για σενα. Και εσυ θα ξερεις οτι ειναι εκει για σενα.
Μη δειξεις ποτε κατι πιο φανταχτερο απ αυτο που εισαι για να τραβηξεις τους αλλους κοντα σου. Να εισαι παντα εσυ. Και μη ξεχνας να αγαπας τον εαυτο σου ακομα και για οσα ξερεις οτι μπορει να μη σε αγαπησουν οι αλλοι.

χαμενη υποθεση

Χαμενες ωρες απ τη ζωη σου. Τζαμπα φαια ουσια. Χαμενη υπομονη. Ασκοπες συζητησεις, ασκοπες αγωνιες, ασκοπα "μηπως". Δε θες αλλα ομως... Θες να ξερεις τι σου γινεται, πειραζει? Ειναι κουραστικο να ασχολεισαι με "χαμενες υποθεσεις". Και δυστυχως δε σου χτυπαει κανεις το καμπανακι πριν ξεκινησεις να ασχολεισαι. Και συ ξεκινας. Και δινεις, δινεις, δινεις... Αποθεμα απ την υπομονη σου, απαντησεις ανευ λογου, σκεψεις που θα πρεπε να κρατας για αλλου.
Δεν αξιζουν ολα και ολοι ομως... Δε θες αλλους ανθρωπους διπλα σου που δεν ξερουν τι θελουν. Που παιζουν παιχνιδακια, με σενα και περισσοτερο με τους εαυτους τους. Θες ξεκαθαρα πραγματα. Δε θες αλλα "μηπως?". Θες καθαρες απαντησεις. Οχι αλλους ανθρωπους που σε περιπλεκουν, που σε μπερδευουν, που μπαινουν στη ζωη σου χωρις να ξερουν τι θελουν απο σενα. Ανθρωπους που μπαινοβγαινουν στη ζωη σου, που σε θυμουνται οποτε σε χρειαζονται, αλλους που δεν ξερουν αν σε βλεπουν σαν φιλη η σαν κατι παραπανω.
Ό,τι θελετε να πειτε να το λετε. Αν δε θελετε καποιον στη ζωη σας, πειτε το. Αν θελετε καποιον στη ζωη σας, δειξτε το. Ξεκαθαρα. Γιατι τα παιχνιδακια αρμοζουν σε μια συγκεκριμενη ηλικια που καλως η κακως την εχουμε περασει...

to fail or not to fail

Μπορει να αρχισετε να με βριζετε η να μου λετε οτι λεω οτι με συμφερει, αλλα πολυ γουσταρω αυτην την κρισαρα τον τελευταιο καιρο, που μας εχει κανει ανω κατω. Επειδη εγω μια ζωη τα εκανα θαλασσα, ειναι η πρωτη φορα που το περιβαλλον ευνοει τις δεξιοτητες που απεκτησα μετα απο χρονια συνεχων αποτυχιων!! Δε θα πω οτι εκανα πραγματα αντισυμβατικα, για να επιδιωξω να φαινομαι διαφορετικη απ τους αλλους. Πολυ απλα, συνηθως τα κανω θαλασσα. Και δεν ξερω το λογο. Μαλλον δεν ειμαι αρκετα καλη για να φτασω το παιχνιδι μεχρι το τελος. Πχ στο μπαλετο παντα μου ελεγαν οτι η τεχνικη μου και τα ποδια που εχω ειναι δωρο θεου, αλλα δεν τα αξιοποιω καταλληλα, στο πανεπιστημιο δε φτανω ποτε εκει που θελω, και μη μιλησω για τους αντρες...Παντα, ολα χλιαρα.Τιποτα ιδιαιτερο.
Οποτε τωρα που ολοι σιγα σιγα αποτυγχανουν ομαδικως ,ενω κλαιγονται και απορουν, εγω ειμαι "καλα". Γιατι εχω το μυστικο. Της αποτυχιας. Και αυτο ειναι ενα και μοναδικο. Πολυ απλα η αποτυχια μερικες φορες ειναι αναποφευκτη και ολοι εχουμε το δικαιωμα σε αυτην. Δε χρειαζεται να τη δικαιολογησουμε, να προσπαθησουμε να την αποφυγουμε η ακομα και να διδαχτουμε απ αυτην-οπως λενε οσοι κομπλεξικοι θελουν να μας παρηγορησουν (λες και η αποτυχια υπαρχει για να εξυπηρετει την επιτυχια). Αρκει να την προσπερασουμε ασκωντας ενα απ τα βασικοτερα δικαιωματα μας, που κανενας ποτε δεν ανεφερε: το δικαιωμα στην αξιοπρεπη αποτυχια. Κανεις δεν πρεπει να ντρεπεται για την αποτυχια του και κανεις δεν εχει το δικαιωμα να τον επιπληξει, να τον γελιοποιησει, να τον επαναφερει στην ταξη. Γιατι πολυ απλα κανεις δε γουσταρει την αποτυχια. Αν μπορουσε να κανει αλλιως, θα το εκανε. Αρα δε χρειαζεται οι αλλοι να του διατυμπανιζουν το λαθος του. Το ξερει και απο μονος του. Κυριως ομως κανεις δε χρειαζεται να τον λυπηθει.
Η αποτυχια δεν θα ηταν και τοσο οδυνηρη αν δεν υπηρχε ολος αυτος ο προσανατολισμος της κοινωνιας προς την επιτυχια. Εξαλλου, ολοι θαλασσα τα εχουμε κανει. Ετσι, αφου αποκτησαμε ολα τα δικαιωματα και ολες τις ελευθεριες μας, ξεχασαμε να διεκδικησουμε το βασικοτερο: να μη νιωθουμε ντροπη για τη ζωη μας και τον εαυτο μας. Πρεπει να νιωθουμε περηφανοι για τον εαυτο μας και τη ζωη μας, οποια και αν ειναι αυτη και οπως και αν την εχουμε ζησει. Εγω παντως που τα εχω κανει θαλασσα δε ντρεπομαι καθολου. Στο κατω κατω ειναι για τον καθενα ξεχωριστα, μια προσωπικη υποθεση.
Και μη ξανακουσω τη μαλακια οτι ο προσανατολισμος προς την επιτυχια διασφαλιζει την προοδο της κοινωνιας, γιατι ολοι μα ολοι ξερουμε οτι ο φοβος της αποτυχιας εχει φρεναρει τη δημιουργικοτητα πολλων και προσωπικα μιλωντας, τη δικη μου ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ. Εξαλλου γι'αυτο συνηθως προοδευουν οι μαλακες. Επειδη δεν μπορουν να αντιληφθουν τις συνθετες παραμετρους των πραξεων τους!!

"Μ"μαγνητης

Πρεπει να καταλαβουμε οτι και οι δυο πλευρες, αντρες, γυναικες ειναι για μπουνιες, κλωτσιες, σφαλιαρες και δε συμμαζευεται. Και γενικα για οτιδηποτε θα μπορουσε να τους φτασει στο σημειο να αποφυγουν τη φοβια και δειλια τους να αποκτησουν αρχιδια. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.
Παμε πρωτα στην πλευρα του αντρα λοιπον...
Ο υποτιθεμενος αντρας λοιπον (το τονιζω το υποτιθεμενος), δυστυχως (για μας κυριως) ειχε προ χρονων μια δυσαρεστη εως τραυματικη εμπειρια η οποια τον εκανε να κλαιει σαν 2χρονο κοριτσακι το maximum 30 μερες και 30 νυχτες. Οταν λοιπον μπηκε ο επομενος μηνας, φυσηξε τις μυξες του, σταθηκε στις ποδαρες του και αποφασισε να βγει στον εξω κοσμο. Κοινως βρηκε επιτελους καποια αλλη. Λιγες μερες μετα ενιωσε ενα ομορφο συναισθημα που του θυμησε τις μερες πριν την τραυματικη εμπειρια που τον εκανε να κλαιει σαν κοριτσακι, φοβηθηκε οτι θα ξανακλαψει σα μωρο, φορεσε τον ανδρισμο του και ανοιξε η γη και τον καταπιε. Κοινως, πηγε με αλλη η αποφασισε να βασανιζει την υποτιθεμενη κοπελα του. Ετσι λοιπον, κερδιζει το βραβειο του πρωτου αντρικου ρολου στην ταινια "ειμαι ερμαιο του παρελθοντος μου" και απ οτι φαινεται ειναι πολυυυυ περηφανος γι αυτο. Και εξακολουθει να εφαρμοζει την ιδια πρακτικη εις τους αιωνας των αιωνων.Αμην

Σειρα της γυναικας τωρα...
Παιρνουμε φορα οπου δουμε τοιχο και τρωμε τα μουτρα μας. Μετα κλαιμε, οδυρομαστε, χτυπιομαστε, αλλαζουμε look, σπαμε τα σπυρακια μας και κανουμε την κλασικη ερωτηση στον υψιστο: γιατι, γιατι, ΓΙΑΤΙΙΙΙ? Οταν αντιλαμβανομαστε οτι δεν ειναι κανενας εδω να μας δει ομως, φυσαμε τις μυξες μας, στεκομαστε στα ποδαρακια μας και αποφασιζουμε και μεις να βγουμε στον εξω κοσμο για να βρουμε εναν αλλον τοιχο να τρεξουμε με φορα για αλλη μια φορα και να ξαναφαμε τα ομορφα μουτρακια μας.

Εφτασε η ωρα του κραξιματος.
Ας ξεκινησω με τον αντρα (χωρις αρχιδια): για το οτι μετα απο ασυστολες προσπαθειες δε λες να στεριωσεις σε μια υγιη σχεση, παρτο χαμπαρι, φταις ΕΣΥ. Ναι, οκ το ξερουμε, οταν ησουν μωρο σας παρατησε ο μπαμπας, σε παρατησε και η πρωην σου, σνιφ σνιφ, shit happens all the time, GET OVER IT. Δεν ειναι ονειρο ζωης να το παιζεις αιωνιος εργενης, ουτε να εισαι, οποτε μη το διαλαλεις με υφακι θαυμασμου. Δεν εισαι ανωτερο ον που δε χρειαζεται συντροφικοτητα, εισαι κατωτερο ον που χρειαζεται μια καλη συνεδρια.Και just for the record, το "θα ζησω ελευθερο πουλι" δεν γραφτηκε για σενα. Μαλλον αυτος που το γραψε ειναι κομπλεξικος σαν εσενα.

Και συνεχιζω με τη γυναικα: για το οτι μετα απο ασυστολες προσπαθειες δεν καταφερες ουτε συ να κανεις μια normal σχεση, παρτο χαμπαρι, φταις ΕΣΥ. Ναι, οκ το ξερουμε, οταν ηταν μικρος τον παρατησε ο μπαμπας, τον κερατωσε η πρωην του, κλαψ κλαψ, shit happens all the time, ITS NOT YOUR FAULT. Το να εισαι αιωνιο θυμα δεν ειναι κατι που κερδιζει εντυπωσεις οποτε μη το διαλαλεις παιζοντας το πονεμενη. Δε σε μουτζωσε ο θεος, δε σε καταραστηκε η πρωην κολλητη σου, και στο λεξικο δε δινουν το ονομα σου στον ορισμο της ατυχιας. Δεν εισαι ενα ανωτερο ον που ενας αντρας με τη βοηθεια σου θα αντιμετωπισει τα ψυχολογικα του επειδη ετσι γινεται σε ολες τις χαζοαμερικανικες ταινιες. Εισαι μαλλον ενα κατωτερο ον που αποφευγει μια καλη συνεδρια.