Μπορει να αρχισετε να με βριζετε η να μου λετε οτι λεω οτι με συμφερει, αλλα πολυ γουσταρω αυτην την κρισαρα τον τελευταιο καιρο, που μας εχει κανει ανω κατω. Επειδη εγω μια ζωη τα εκανα θαλασσα, ειναι η πρωτη φορα που το περιβαλλον ευνοει τις δεξιοτητες που απεκτησα μετα απο χρονια συνεχων αποτυχιων!! Δε θα πω οτι εκανα πραγματα αντισυμβατικα, για να επιδιωξω να φαινομαι διαφορετικη απ τους αλλους. Πολυ απλα, συνηθως τα κανω θαλασσα. Και δεν ξερω το λογο. Μαλλον δεν ειμαι αρκετα καλη για να φτασω το παιχνιδι μεχρι το τελος. Πχ στο μπαλετο παντα μου ελεγαν οτι η τεχνικη μου και τα ποδια που εχω ειναι δωρο θεου, αλλα δεν τα αξιοποιω καταλληλα, στο πανεπιστημιο δε φτανω ποτε εκει που θελω, και μη μιλησω για τους αντρες...Παντα, ολα χλιαρα.Τιποτα ιδιαιτερο.
Οποτε τωρα που ολοι σιγα σιγα αποτυγχανουν ομαδικως ,ενω κλαιγονται και απορουν, εγω ειμαι "καλα". Γιατι εχω το μυστικο. Της αποτυχιας. Και αυτο ειναι ενα και μοναδικο. Πολυ απλα η αποτυχια μερικες φορες ειναι αναποφευκτη και ολοι εχουμε το δικαιωμα σε αυτην. Δε χρειαζεται να τη δικαιολογησουμε, να προσπαθησουμε να την αποφυγουμε η ακομα και να διδαχτουμε απ αυτην-οπως λενε οσοι κομπλεξικοι θελουν να μας παρηγορησουν (λες και η αποτυχια υπαρχει για να εξυπηρετει την επιτυχια). Αρκει να την προσπερασουμε ασκωντας ενα απ τα βασικοτερα δικαιωματα μας, που κανενας ποτε δεν ανεφερε: το δικαιωμα στην αξιοπρεπη αποτυχια. Κανεις δεν πρεπει να ντρεπεται για την αποτυχια του και κανεις δεν εχει το δικαιωμα να τον επιπληξει, να τον γελιοποιησει, να τον επαναφερει στην ταξη. Γιατι πολυ απλα κανεις δε γουσταρει την αποτυχια. Αν μπορουσε να κανει αλλιως, θα το εκανε. Αρα δε χρειαζεται οι αλλοι να του διατυμπανιζουν το λαθος του. Το ξερει και απο μονος του. Κυριως ομως κανεις δε χρειαζεται να τον λυπηθει.
Η αποτυχια δεν θα ηταν και τοσο οδυνηρη αν δεν υπηρχε ολος αυτος ο προσανατολισμος της κοινωνιας προς την επιτυχια. Εξαλλου, ολοι θαλασσα τα εχουμε κανει. Ετσι, αφου αποκτησαμε ολα τα δικαιωματα και ολες τις ελευθεριες μας, ξεχασαμε να διεκδικησουμε το βασικοτερο: να μη νιωθουμε ντροπη για τη ζωη μας και τον εαυτο μας. Πρεπει να νιωθουμε περηφανοι για τον εαυτο μας και τη ζωη μας, οποια και αν ειναι αυτη και οπως και αν την εχουμε ζησει. Εγω παντως που τα εχω κανει θαλασσα δε ντρεπομαι καθολου. Στο κατω κατω ειναι για τον καθενα ξεχωριστα, μια προσωπικη υποθεση.
Και μη ξανακουσω τη μαλακια οτι ο προσανατολισμος προς την επιτυχια διασφαλιζει την προοδο της κοινωνιας, γιατι ολοι μα ολοι ξερουμε οτι ο φοβος της αποτυχιας εχει φρεναρει τη δημιουργικοτητα πολλων και προσωπικα μιλωντας, τη δικη μου ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ. Εξαλλου γι'αυτο συνηθως προοδευουν οι μαλακες. Επειδη δεν μπορουν να αντιληφθουν τις συνθετες παραμετρους των πραξεων τους!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου