"ξένος" μεταξύ γνωστών

Εχω διαβασει για αυτο με το παραδειγμα σε ενα λιβαδι με λουλουδια.
Προσωπικά τα λουλούδια τα σιχαίνομαι όσο τίποτα(περιεργο θα μου πεις, σε ολες αρεσουν). Σε μενα οχι. Το παράδειγμα λέει ότι ένας ανθρωπος που βρίσκεται σε ένα λιβάδι με πολλά κίτρινα λουλούδια θα προσέξει πάντα το ένα και μοναδικό κόκκινο. Αλλά όλως περιέργως με την δεύτερη ή τρίτη σκέψη θα προτιμήσει κάποιο απ τα κίτρινα. Είναι πολλά μαζί και ίδια. Στο κάτω κάτω κάτι ξέρουν και είναι ίδια.
Το τίμημα της διαφορετικότητας είναι η μοναξιά. Αυτό συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Όταν δε συμβιβάζεσαι, όταν δε σου αρκούν τα επιφανειακά που αρκούν στους γύρω σου, όταν λες τη γνώμη σου σε έναν χώρο με πολλά κίτρινα λουλούδια ενώ είσαι το κόκκινο, χωρίς να φοβάσαι.
Δε θα ρωτήσω γιατί οι περισσότεροι το φοβούνται το διαφορετικό. Είναι πασιφανές. Γιατι τους είναι άγνωστο. Γιατί δεν το έχουν συνηθίσει.
Κάποιοι προκειμένου να μη νιώθουν ξένοι μεταξύ γνωστών, ισοπεδώνουν την εικόνα που για χρόνια έκριναν οι ίδιοι οτι ταιριάζει στον εαυτό τους. Απλά για να ταιριάξουν με τους γύρω τους.
Λίγοι είναι αυτοί που δεν το κάνουν. Και δυστυχώς αυτοί είναι που αναρωτιούνται αν αξίζει να είσαι "μόνος" ενώ παράλληλα είσαι αυτό που πρεπει, που σου αξίζει, που σου ταιριάζει...
Λένε ότι η προσωπικότητα ξεκινάει εκεί που τελειώνει η σύγκριση. Εκει που δεν υπάρχει περιθώριο για σύγκριση. Και απλά συμφωνώ

houston, we have a problem.

Το κείμενο αυτό το βρήκα σε ένα άλλο ιστολόγιο. Έβαλα και γω το χεράκι μου βέβαια...

Εμείς οι έλληνες έχουμε πρόβλημα και στις συναισθηματικές σχέσεις. Σοβαρά θα μου πείς? Εσύ τώρα το κατάλαβες? όχι δεν το κατάλαβα τώρα αλλά τώρα διαπιστώνω πόσο μεγάλο πρόβλημα έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Στον εγκέφαλο.
Δηλαδη όλοι έχουμε πρόβλημα στο αν μας γουστάρει πραγματικά ο άλλος και τι θα πρέπει να πούμε σε αυτόν, τι δεν πρέπει να πούμε, όλο σπόντες υπονοούμενα και μαλακίες στο facebook (που πραγματικά έχει καταστρέψει κόσμο και κοσμάκη) που μπορεί και ο άλλος να μην καταλάβει ποτέ, στεναχώρια, άγχος, φόβος για την απόριψη που στην ουσια, εγώ όοοολα αυτά τα λέω εγωισμό.
Μια βραδιά μόνο για πήδημα για να έχουνε να λένε. ΚΑΒΑΝΤΖΑ μου έλεγε και μου ξαναέλεγε ενα παιδί και εγω στα πρόθυρα της παράνοιας κόντευα να τον αρχίσω στις γρήγορες. "Εντάξει δε μπορώ να έχω αυτήν που θέλω, μη χάσω και το π....α". Ανωριμότητα λεω εγώ. Δηλαδή δεν έχεις τα @....@ να πιάσεις αυτή που "πραγματικά" θες και να της μιλησεις?? Τόσο άντρας είσαι και δε μπορείς να μείνεις λίγο μόνος σου? Και η πραγματική απάντηση είναι: όχι δε μπορω γιατι θα έρθω σε επαφή με τον μαλάκα τον εαυτό μου και δε με συμφέρει.
Να θέλει ο ένας τον άλλον και μούγκα. Δειλία λέγεται. Τώρα πια έχετε την άλλη στο περίμενε χρησιμοποιώντας σχέδια και τακτικές που θα την κάνουν να ψάχνεται για τον αν σας γουστάρει! Ψάρεμα της άλλης μήπως θέλει κάποιον άλλον ! Όχι βρε μαλάκα αυτή δε ψαχνει σε αντιθεση με σένα που παίρνεις ό,τι κινείται, αυτή περιμένει μπας και ξυπνήσεις. Τακτικές για να κάνουνε την άλλη ή τον άλλον να ψάχνετα αν τους γουστάρουνε ! Εκέι, να ψάχνεται, να ασχολείται με την παρτάρα τους μέχρι να δεήσουν να βρούν το θάρρος! Που μαλακιες δηλαδή, δεν την κάνετε να ψάχνεται, την απογοητεύετε γιατί όταν η κοπελίτσα πάρει χαμπαρι ότι την γράφετε, γίνεται κομμάτια και το χει σίγουρο ότι την ξεγραψατε.
Ρομαντική δεν είμαι, Στον έρωτα πιστευω-δεν πιστεύω. Στην ειλικρίνεια και στις ευκαιρίες όμως πιστευω!Θα μου πείς εσυ είσαι τέλεια? ΟΧΙ ΡΕ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΙΜΑΙ αλλά δεν μου αφαιρεί αυτό το δικαιώμα να λέω αυτά που βλέπω.
Και το πιο τραγικό είναι ότι όσοι το διαβάσουν το ρημάδι, δε θα κάνουν κάτι για να το αλλάξουν αλλά θα πουν πάει το χάσαμε το παιχνιδι

τόλμα

Τολμάς ή όχι?
Πες, εκφράσου. Τι σκατά είναι αυτό που σε τρομάζει? Τι νιώθεις? Τολμάς ή όχι?
Πες το χωρίς να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά, γιατί αυτό λείπει σήμερα. Η ειλικρίνεια.
Σε ελκύει κάτι? Σε απωθεί? Μη φοβάσαι να το πείς, ούτε να το δείξεις. Ακόμα και αν σε ελκύει και σε κάνει να χάνεσαι στον κόσμο σου.
Όλα αυτά που φοβάσαι και σου προκαλούν πανικό... Αν δεν άξιζαν δε θα σου προκαλούσαν τίποτα. Ούτε φόβο, ούτε τίποτα.
Τί σε φοβίζει? Μήπως χάσεις τον άλλον? Μήπως σε πληγώσει? Μήπως σου πει ψέματα?
Όχι άλλες ανασφάλειες. Τόλμα να νιώσεις περισσότερα απ όσα νιώθει ο άλλος χωρίς εγωισμούς.

Πολλοί κριτικάρουν τον άλλον για την ειλικρίνεια του. Εγώ για τη δειλία του. Εσύ είσαι ο συγγραφέας της ζωής σου και αν δεν αλλάξεις εσύ το κεφάλαιο, η ζωή σου θα παραμείνει η ίδια.

Υπόγεια Ρεύματα - Ασημένια Σφήκα

Elisa - Dancing - Live in London

drama queens &kings

Ποσες φορες πρεπει να πω το κλισε οτι οι γυναικες εχουν εξελιχθει σε ισχυρο φυλο, ενω οι αντρες εχουν παραμεινει οι ιδιοι πρωτογονοι μηχανισμοι...
Παρ'ολα αυτα ομως ενα πραγμα ξερουν να κανουν καλα και αυτοι, σαν κυνηγοι που οριστηκαν απ τη Μαμα Φυση, και αυτο ειναι να εκμεταλλευονται τους υπερβολικους συναισθηματισμους μας που αλλιως οριζονται και ως "καλος στον εγκεφαλο".
Οχι τωρα ειλικρινα... Η ατακα "σε θελω, αλλα δε μπορουμε να ειμαστε μαζι"...Αν την ακουγαμε σε ταινια που ΔΕ διαδραματιζεται στη Βερονα του Ρωμαιου και της Ιουλιετας, ουτε στην Αγια Πετρουπολη της Αννας Καρενινα, αλλα καπου στον σημερινο κοσμο, τι θα μας ελεγε?? Ειμαι σιγουρη οτι θα προκαλουσε γελια. Αντε και αηδια απ τις τοσες φορες που την εχουμε ακουσει στην καθημερινοτητα. Παντως σιγουρα θα εκλαιγες το εισιτηριο που πληρωσες για να ακουσεις και στη μεγαλη οθονη αυτη τη μαλακια που ακους καθημερινα.
Μμμμμμ.... Το μπερδεμα ειναι και λογοτεχνικο και πολιτισμικο τελικα.
Το ευκολο δραμα πουλαει, οι δημιουργοι σαφως και βολευονται, και το χειροτερο??
Οι περισσοτεροι απο μας τους ανεγκεφαλους εχουμε πειστει οτι ο ερωτας πρεπει να ειναι παντα, ή να καταληγει σε δραμα.
Οχι...Δεν ισχυει. Sorry αν σας χαλαω τη δυστυχια, αλλα ο ερωτας ειναι για να περνας καλα, και δεν υπαρχουν πιεσεις και δραματα σε καθε φαση του. Αλλιως ΔΕΝ υπαρχει. Τα υπολοιπα ειναι φθηνες μαζοχιστικες δικαιολογιες. Επιεικως...Ακουτε? Ακουω να λετε.

People say that
Love can pass.
Love can start.
But Love can't be forced.
Its like a flower, It develops and needs water,
If it doesn't get water it dies just like the love.
It grows up to be a big beautiful flower to give its
Seeds to other creatures to live on again in an other Flower.
Like love flowers can never die.
They live on in your memories.

"να εισαι ΕΣΥ"

"Να εισαι ο εαυτος σου" ακουγα να μου λενε σε διαφορες φασεις της ζωης μου.
"Ολο μαλακιες" σκεφτομουν.
...
Δεν ηξερα ομως. Νομιζα οτι ηταν αυτονοητο για τον καθενα να "ειναι ο εαυτος του".
Σπανια δειχνεις αυτο που εισαι ομως.
Αν δεν αφησεις ελευθερο ο,τι υπαρχει μεσα σου, δυσκολα.
Μη σε νοιαζει τι θα σκεφτουν η τι θα πουν οι αλλοι. Η πως θα αντιδρασουν. Πρεπει να ελκυεις τους ανθρωπους γυρω σου απο αυτο που εισαι και μονο. Ειτε αυτο σε καποιους φαινεται ξενερωτο, καταθλιπτικο, εγωιστικο η και γω δεν ξερω τι αλλο. Να εισαι ΕΣΥ. Και αν δηλαδη σε καποιον φανεις κλειστος η ξενερωτος? Τι εγινε? Εσυ εισαι αυτο που εισαι. Αυτο και τιποτα αλλο. Και το ξερεις. Οταν δεν θα προσποιεισαι κατι αλλο απ αυτο που εισαι, τοτε θα νιωσεις να εισαι καλα. Και ας νιωθεις απορριψη πολλες φορες.
"Να δειχνεις χαρουμενη για να εισαι πιο προσιτη στους γυρω σου" εχω ακουσει απειρες φορες στο παρελθον.
WRONG
Εγω λεω, μην προσποιεσαι ποτε. Απλα βρες τα με το μεσα σου. Πως το λενε. Και down να εισαι, δεν πειραζει. Το ζητημα ειναι να συμφιλιωθεις με τα συναισθηματα σου. Να μην αισθανεσαι μονος οταν μενεις με τον εαυτο σου. Να ξερεις οτι εχεις εσενα. Και οσοι το δουν αυτο, δεν θα τους νοιαξει τιποτα αλλο. Θα ερθουν εκει για σενα. Και εσυ θα ξερεις οτι ειναι εκει για σενα.
Μη δειξεις ποτε κατι πιο φανταχτερο απ αυτο που εισαι για να τραβηξεις τους αλλους κοντα σου. Να εισαι παντα εσυ. Και μη ξεχνας να αγαπας τον εαυτο σου ακομα και για οσα ξερεις οτι μπορει να μη σε αγαπησουν οι αλλοι.

χαμενη υποθεση

Χαμενες ωρες απ τη ζωη σου. Τζαμπα φαια ουσια. Χαμενη υπομονη. Ασκοπες συζητησεις, ασκοπες αγωνιες, ασκοπα "μηπως". Δε θες αλλα ομως... Θες να ξερεις τι σου γινεται, πειραζει? Ειναι κουραστικο να ασχολεισαι με "χαμενες υποθεσεις". Και δυστυχως δε σου χτυπαει κανεις το καμπανακι πριν ξεκινησεις να ασχολεισαι. Και συ ξεκινας. Και δινεις, δινεις, δινεις... Αποθεμα απ την υπομονη σου, απαντησεις ανευ λογου, σκεψεις που θα πρεπε να κρατας για αλλου.
Δεν αξιζουν ολα και ολοι ομως... Δε θες αλλους ανθρωπους διπλα σου που δεν ξερουν τι θελουν. Που παιζουν παιχνιδακια, με σενα και περισσοτερο με τους εαυτους τους. Θες ξεκαθαρα πραγματα. Δε θες αλλα "μηπως?". Θες καθαρες απαντησεις. Οχι αλλους ανθρωπους που σε περιπλεκουν, που σε μπερδευουν, που μπαινουν στη ζωη σου χωρις να ξερουν τι θελουν απο σενα. Ανθρωπους που μπαινοβγαινουν στη ζωη σου, που σε θυμουνται οποτε σε χρειαζονται, αλλους που δεν ξερουν αν σε βλεπουν σαν φιλη η σαν κατι παραπανω.
Ό,τι θελετε να πειτε να το λετε. Αν δε θελετε καποιον στη ζωη σας, πειτε το. Αν θελετε καποιον στη ζωη σας, δειξτε το. Ξεκαθαρα. Γιατι τα παιχνιδακια αρμοζουν σε μια συγκεκριμενη ηλικια που καλως η κακως την εχουμε περασει...

to fail or not to fail

Μπορει να αρχισετε να με βριζετε η να μου λετε οτι λεω οτι με συμφερει, αλλα πολυ γουσταρω αυτην την κρισαρα τον τελευταιο καιρο, που μας εχει κανει ανω κατω. Επειδη εγω μια ζωη τα εκανα θαλασσα, ειναι η πρωτη φορα που το περιβαλλον ευνοει τις δεξιοτητες που απεκτησα μετα απο χρονια συνεχων αποτυχιων!! Δε θα πω οτι εκανα πραγματα αντισυμβατικα, για να επιδιωξω να φαινομαι διαφορετικη απ τους αλλους. Πολυ απλα, συνηθως τα κανω θαλασσα. Και δεν ξερω το λογο. Μαλλον δεν ειμαι αρκετα καλη για να φτασω το παιχνιδι μεχρι το τελος. Πχ στο μπαλετο παντα μου ελεγαν οτι η τεχνικη μου και τα ποδια που εχω ειναι δωρο θεου, αλλα δεν τα αξιοποιω καταλληλα, στο πανεπιστημιο δε φτανω ποτε εκει που θελω, και μη μιλησω για τους αντρες...Παντα, ολα χλιαρα.Τιποτα ιδιαιτερο.
Οποτε τωρα που ολοι σιγα σιγα αποτυγχανουν ομαδικως ,ενω κλαιγονται και απορουν, εγω ειμαι "καλα". Γιατι εχω το μυστικο. Της αποτυχιας. Και αυτο ειναι ενα και μοναδικο. Πολυ απλα η αποτυχια μερικες φορες ειναι αναποφευκτη και ολοι εχουμε το δικαιωμα σε αυτην. Δε χρειαζεται να τη δικαιολογησουμε, να προσπαθησουμε να την αποφυγουμε η ακομα και να διδαχτουμε απ αυτην-οπως λενε οσοι κομπλεξικοι θελουν να μας παρηγορησουν (λες και η αποτυχια υπαρχει για να εξυπηρετει την επιτυχια). Αρκει να την προσπερασουμε ασκωντας ενα απ τα βασικοτερα δικαιωματα μας, που κανενας ποτε δεν ανεφερε: το δικαιωμα στην αξιοπρεπη αποτυχια. Κανεις δεν πρεπει να ντρεπεται για την αποτυχια του και κανεις δεν εχει το δικαιωμα να τον επιπληξει, να τον γελιοποιησει, να τον επαναφερει στην ταξη. Γιατι πολυ απλα κανεις δε γουσταρει την αποτυχια. Αν μπορουσε να κανει αλλιως, θα το εκανε. Αρα δε χρειαζεται οι αλλοι να του διατυμπανιζουν το λαθος του. Το ξερει και απο μονος του. Κυριως ομως κανεις δε χρειαζεται να τον λυπηθει.
Η αποτυχια δεν θα ηταν και τοσο οδυνηρη αν δεν υπηρχε ολος αυτος ο προσανατολισμος της κοινωνιας προς την επιτυχια. Εξαλλου, ολοι θαλασσα τα εχουμε κανει. Ετσι, αφου αποκτησαμε ολα τα δικαιωματα και ολες τις ελευθεριες μας, ξεχασαμε να διεκδικησουμε το βασικοτερο: να μη νιωθουμε ντροπη για τη ζωη μας και τον εαυτο μας. Πρεπει να νιωθουμε περηφανοι για τον εαυτο μας και τη ζωη μας, οποια και αν ειναι αυτη και οπως και αν την εχουμε ζησει. Εγω παντως που τα εχω κανει θαλασσα δε ντρεπομαι καθολου. Στο κατω κατω ειναι για τον καθενα ξεχωριστα, μια προσωπικη υποθεση.
Και μη ξανακουσω τη μαλακια οτι ο προσανατολισμος προς την επιτυχια διασφαλιζει την προοδο της κοινωνιας, γιατι ολοι μα ολοι ξερουμε οτι ο φοβος της αποτυχιας εχει φρεναρει τη δημιουργικοτητα πολλων και προσωπικα μιλωντας, τη δικη μου ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ. Εξαλλου γι'αυτο συνηθως προοδευουν οι μαλακες. Επειδη δεν μπορουν να αντιληφθουν τις συνθετες παραμετρους των πραξεων τους!!

"Μ"μαγνητης

Πρεπει να καταλαβουμε οτι και οι δυο πλευρες, αντρες, γυναικες ειναι για μπουνιες, κλωτσιες, σφαλιαρες και δε συμμαζευεται. Και γενικα για οτιδηποτε θα μπορουσε να τους φτασει στο σημειο να αποφυγουν τη φοβια και δειλια τους να αποκτησουν αρχιδια. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.
Παμε πρωτα στην πλευρα του αντρα λοιπον...
Ο υποτιθεμενος αντρας λοιπον (το τονιζω το υποτιθεμενος), δυστυχως (για μας κυριως) ειχε προ χρονων μια δυσαρεστη εως τραυματικη εμπειρια η οποια τον εκανε να κλαιει σαν 2χρονο κοριτσακι το maximum 30 μερες και 30 νυχτες. Οταν λοιπον μπηκε ο επομενος μηνας, φυσηξε τις μυξες του, σταθηκε στις ποδαρες του και αποφασισε να βγει στον εξω κοσμο. Κοινως βρηκε επιτελους καποια αλλη. Λιγες μερες μετα ενιωσε ενα ομορφο συναισθημα που του θυμησε τις μερες πριν την τραυματικη εμπειρια που τον εκανε να κλαιει σαν κοριτσακι, φοβηθηκε οτι θα ξανακλαψει σα μωρο, φορεσε τον ανδρισμο του και ανοιξε η γη και τον καταπιε. Κοινως, πηγε με αλλη η αποφασισε να βασανιζει την υποτιθεμενη κοπελα του. Ετσι λοιπον, κερδιζει το βραβειο του πρωτου αντρικου ρολου στην ταινια "ειμαι ερμαιο του παρελθοντος μου" και απ οτι φαινεται ειναι πολυυυυ περηφανος γι αυτο. Και εξακολουθει να εφαρμοζει την ιδια πρακτικη εις τους αιωνας των αιωνων.Αμην

Σειρα της γυναικας τωρα...
Παιρνουμε φορα οπου δουμε τοιχο και τρωμε τα μουτρα μας. Μετα κλαιμε, οδυρομαστε, χτυπιομαστε, αλλαζουμε look, σπαμε τα σπυρακια μας και κανουμε την κλασικη ερωτηση στον υψιστο: γιατι, γιατι, ΓΙΑΤΙΙΙΙ? Οταν αντιλαμβανομαστε οτι δεν ειναι κανενας εδω να μας δει ομως, φυσαμε τις μυξες μας, στεκομαστε στα ποδαρακια μας και αποφασιζουμε και μεις να βγουμε στον εξω κοσμο για να βρουμε εναν αλλον τοιχο να τρεξουμε με φορα για αλλη μια φορα και να ξαναφαμε τα ομορφα μουτρακια μας.

Εφτασε η ωρα του κραξιματος.
Ας ξεκινησω με τον αντρα (χωρις αρχιδια): για το οτι μετα απο ασυστολες προσπαθειες δε λες να στεριωσεις σε μια υγιη σχεση, παρτο χαμπαρι, φταις ΕΣΥ. Ναι, οκ το ξερουμε, οταν ησουν μωρο σας παρατησε ο μπαμπας, σε παρατησε και η πρωην σου, σνιφ σνιφ, shit happens all the time, GET OVER IT. Δεν ειναι ονειρο ζωης να το παιζεις αιωνιος εργενης, ουτε να εισαι, οποτε μη το διαλαλεις με υφακι θαυμασμου. Δεν εισαι ανωτερο ον που δε χρειαζεται συντροφικοτητα, εισαι κατωτερο ον που χρειαζεται μια καλη συνεδρια.Και just for the record, το "θα ζησω ελευθερο πουλι" δεν γραφτηκε για σενα. Μαλλον αυτος που το γραψε ειναι κομπλεξικος σαν εσενα.

Και συνεχιζω με τη γυναικα: για το οτι μετα απο ασυστολες προσπαθειες δεν καταφερες ουτε συ να κανεις μια normal σχεση, παρτο χαμπαρι, φταις ΕΣΥ. Ναι, οκ το ξερουμε, οταν ηταν μικρος τον παρατησε ο μπαμπας, τον κερατωσε η πρωην του, κλαψ κλαψ, shit happens all the time, ITS NOT YOUR FAULT. Το να εισαι αιωνιο θυμα δεν ειναι κατι που κερδιζει εντυπωσεις οποτε μη το διαλαλεις παιζοντας το πονεμενη. Δε σε μουτζωσε ο θεος, δε σε καταραστηκε η πρωην κολλητη σου, και στο λεξικο δε δινουν το ονομα σου στον ορισμο της ατυχιας. Δεν εισαι ενα ανωτερο ον που ενας αντρας με τη βοηθεια σου θα αντιμετωπισει τα ψυχολογικα του επειδη ετσι γινεται σε ολες τις χαζοαμερικανικες ταινιες. Εισαι μαλλον ενα κατωτερο ον που αποφευγει μια καλη συνεδρια.

υπαρχουν πραγματα για τα οποια πρεπει να απολογεισαι και μαλιστα με ασορτι κινησεις μετανοιας που να δειχνουν οτι το εννοεις, ελπιζοντας να παρεις και τη συγχωρεση που σου αξιζει...
αλλα υπαρχουν και φορες που ενω αισθανεσαι αυτην την ηλιθια ενοχικη αναγκη να απολογηθεις, απλα δεν χρειαζεται. οχι απλα δεν χρειαζεται. για την ακριβεια απαγορευεται.
ελεος, σταματα να ζητας συγγνωμη για το οτι ξερεις την αξια σου! ναι, μεγαλωσες με το φοβο της υπεροψιας και ναι, υποκυπτεις συχνα στο παραπτωμα να μιλας ασχημα για τον εαυτο σου επιτηδες, χαμενη στις αυτομειωτικες ιδεες σου που δειχνουν μετριοφροσυνη μεχρι τα πατωματα. οταν ξερεις οτι εισαι σωστη και εχεις δικιο ή οτι εισαι καλη σε κατι πρεπει να μπορεις να το ξεστομιζεις χωρις τις κλασικες ηλιθιες απολογητικες εισαγωγες!