Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

οι μαλακες και οι ρουφιανοι ειναι ανευ ενοχης. Ενταξει, ειπαμε ηρωες δεν υπαρχουν. Ειναι απαραιτητο να συμπεριφερονται ομως ολοι τοσο πουστικα? Ο καθενας την παρτη του. Την κωλοπαρτη του και τιποτα αλλο. Τιποτα ομως!! Πως να συμβιωσεις με τοσους παρτακηδες? Αυτα οταν ημασταν ανηλικα δε μας τα μαθαν στο σχολειο. Τους εκοπτε να μαθουμε αλλα και αλλα. Και τωρα τρεχα να επιβιωσεις με τοσους μαλακες γυρω σου. Υπαρχει και η χειροτερη μεριδα μεσα σε αυτους. Αυτοι που δεν ειναι αγνωστοι. Αυτοι που καποτε μοιραστηκες πραγματα μαζι τους. Προσωπικα σου δεδομενα, στιγμες, οτιδηποτε. Και η κλασικη ατακα τους πριν απο καιρο: εγω δεν θα σε αφησω, μαζι θα τα περασουμε ολα. Η "κολλητη" εχει γινει λουης γιατι απλα δεν αντεχει τις πιο βαθιες σχεσεις. "Μονο οταν εισαι καλα να βρισκομαστε", θελει να σου πει αλλα δεν εχει τα αρχιδια. Εμ κοριτσακι δεν ειναι ετσι. Που θες να σε λεμε και ανθρωπο.
Ο αντιστοιχος γκομενος κανει απλα σα να μην υπαρχεις. Φευγει το πρωτο μηνυμα. Απαντηση 0. Συγχυζεσαι εσυ. Φευγει το δευτερο μηνυμα και ετσι επειδη τα πηρες ειπες να το γαμησεις το θεμα, να τα πεις και να φυγεις. Ετσι. Γιατι εσυ εισαι ανθρωπος και εμαθες να μιλας και να ξεκαθαριζεις. Ουτε αυτος τα ειχε τα αρχιδια τελικα. Εξω οι μαλακες απ τη ζωη μας. Αυτη ειναι η λυση. Μακρια απο ανθρωπους που η ρηχοτητα τους αγγιζει δαπεδο. Μακρια απο αυτους που δε μπορουν να σε καταλαβουν. Καλυτερα να περιτριγυριζεσαι απο δεκα ανθρωπους, παρα απο εικοσι εκ των οποιων οι δεκα μας τα λενε καπως πουστικα. Αντε γεια.
Γιατι ετσι ειμαι ΕΓΩ. Γραφω το ενα κειμενο πισω απ το αλλο οταν τα παιρνω. Μαθε και αλλα δυο τρια πραγματα για μενα. Δεν πεφτω ο,τι και να κανεις. Απλα δεν παιζει. Μπορεις να προσπαθησεις οσο θες αλλα δε θα κουνηθω εκατοστο απο κει που ειμαι. Τζαμπα κοπος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου