Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

λιγοι ειναι οι φιλοι που αξιζει να αναφερω ως σημαντικους στη ζωη μου. δυστυχως η ευτυχως καποιοι εξαφανιστηκαν βιαστικα χωρις να ζητησουν συγγνωμη.ετσι ειναι. υποθετω οτι αυτοι ειναι οι παρτακηδες που προανεφερα. απ τους δεκα φιλους που μου σταθηκαν, δυο ειναι αυτοι που ξεχωριζουν αρκετα ωστε να γραψω γι αυτους. ολοι με "ανεχτηκαν" σε οσα περασα, αλλα οι δυο αυτες κοπελες ειναι εγω. η μια ειναι εγω τεσσερα χρονια πριν και η αλλη ειναι εγω εφτα χρονια μετα.

ελενη εισαι εγω.τεσσερα χρονια πριν.θυμαμαι τον εαυτο μου στο λυκειο. ανιδεη για το ποση μαλακια κυκλοφορει στον κοσμο, γεματη ανασφαλειες που ακομα ισως και να μη λυθηκαν. ειχα τα μαλλια μου σγουρα, και δε δεχομουν μυγα στο σπαθι μου. αυθορμητη και τις περισσοτερες φορες δε μπορουσαν να με δεχτουν για αυτο που ειμαι. γιατι ημουν μακρια απ αυτο που ηταν πολλοι. δε με νοιαζε να βαλω εναν τονο μασκαρα πριν φυγω, η να βαψω τα μαλλια μου ξανθα για να με γουσταρουν οι ρηχοι γκομενοι του σχολειου. εκανα τη ζωη μου και νομιζα οτι περνουσα στο περιθωριο ενω στην πραγματικοτητα αυτο που εκανα ηταν να κανω χωρο για αυτα που αξιζουν. δε μπορουσα να συμβιβαστω με τιποτα και κανεναν γιατι το δηθεν που εβλεπα στους αλλους δε μου αρεζε.και σε καμια περιπτωση δε μου αρκουσε. μην αλλαξεις για κανεναν.ποτε. γιατι αμα αλλαξεις τωρα θα σε κυνηγανε οι ανασφαλειες για ολη σου τη ζωη.να θυμασαι οτι οσοι ειναι διπλα σου θα ειναι εκει και για τα ελαττωματα σου.εισαι αληθινη και αυτο μετραει.

μαρια...τι να πω για τη μεγαλη μου αδερφη?δεν θα πω πολλα γιατι εισαι μεγαλυτερη μου. θα πω οτι με ανεχεσαι και οτι με νιωθεις. θα πω οτι στην ηλικια μου ειχες περασει τα διπλα. γι αυτο και μπορεις να με καταλαβεις. δεν θα ξεχασω οτι μου σταθηκες στα πιο δυσκολα ενω δε μου ειχες καμια υποχρεωση. εχω ενα καλο feeling οτι ηρθε η ωρα να ανταμειφθεις γιατι εισαι και συ πολυ αληθινη! και δε συνηθιζω να πεφτω εξω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου